Over mij

Wim van Sprang

Even voorstellen
Ik ben geboren in 1950 en sinds eind jaren zestig ben ik actief met fotografie als hobby. Mijn eerste camera was een Yamato PAX M4 met vaste 45 mm / f2,8 lens. Hiermee heb ik vooral in zwart-wit gefotografeerd. In 1972 kocht ik een Nikon Nikkormat FTn met 50 mm / f2,0 lens, waarmee vooral met kleurenomkeerfilm (dia’s) werd gefotografeerd. Later volgde een uitbreiding met groothoeklens (28 mm / f2,8), portretlens (86 mm / f2,0) en telelens (135 mm / f2,8). Weer later kwam daar nog de 80-200 mm / f4,5 zoomlens bij. In 1981 werd de Nikon FE aangeschaft, een semi-automatische camera die later werd vervangen door een Nikon FE2. In 2001 trad ik het digitale tijdperk binnen met de aanschaf van de Sony Cyber-shot P1, waarmee voor mij een eind kwam aan analoge films en de digitale wereld zich voor mij openbaarde. Deze 3 megapixel camera heeft een 3x optische lens. In 2004 werd de Sony opgevolgd door de Canon Powershot G6 met een 7,1 megapixel 1/1.8″ CCD en 4x optische zoom. In 2008 kocht ik een Nikon D300 met AF-S DX 16-85 mm VR zoomlens en vanaf 2016 wordt gefotografeerd met de Nikon D750 voorzien van de Nikkor 24-120 mm f4G ED VR2 lens. Ik ben dus afgestapt van het wisselen van losse lenzen en heb gekozen voor een universele 24-120 mm zoomlens. Dat is dus een compromis met name in het uiterste groothoek- en telebereik. De Nikkor 24-120 mm f4G ED VR2 is echter een gemoedelijke lens, die zich makkelijk laat corrigeren, mits in RAW wordt gefotografeerd. En het scheelt een boel gesjouw. Bovendien is de kans op vlekjes in het beeld kleiner; een digitale beeldsensor is namelijk nogal gevoelig voor stofjes en de kans daarop wordt groter als steeds van lens wordt gewisseld.

Door de jaren heen heb ik inmiddels meer dan 70.000 foto’s genomen. Ook zijn de oude dia’s inmiddels gedigitaliseerd. Alle foto’s worden uitgebreid beschreven en voorzien van zaken als categorie, land en bijzonderheden. Dit vereist de nodige discipline, maar biedt het voordeel dat een willekeurige foto achteraf met een zoekfunctie snel kan worden gevonden. De foto’s worden in zowel lage als hoge resolutie bewaard. Dankzij de bestanden met lage resolutie kan razendsnel door de foto’s heen worden gegaan, waarna met de hoge resolutie bijvoorbeeld kan worden ingezoomd.
Vanaf mei 2008 fotografeer ik uitsluitend in RAW, waarbij de foto’s worden nabewerkt met Photoshop.

Waarom RAW
Moderne camera’s hebben tal van instelmogelijkheden voor bijvoorbeeld witbalans, kleurtemperatuur, contrast en helderheid. Op het LCD-scherm kan dan achteraf het resultaat worden beoordeeld, maar dat blijkt in de praktijk toch tegen te vallen. Zaken als ruisonderdrukking en scherpte worden door de camera zelf geregeld, evenals lenscorrecties. Wordt echter in RAW gefotografeerd dan kan je al deze zaken met een RAW-editor achteraf optimaal instellen. Het biedt ook de mogelijkheid om achteraf bijvoorbeeld te onthoeken en de horizon recht te zetten. En dat alles zonder kwaliteitverlies. De gemaakte correcties worden in een apart bestandje vastgelegd, dat samen met het originele RAW-bestand kan worden bewaard. Zo kunnen achteraf zaken nog worden aangepast. Voor het definitieve gecorrigeerde bestand kies ik JPEG in een hoge kwaliteit.
Wordt niet in RAW gefotografeerd en de foto in JPEG opgeslagen, dan is het achteraf bewerken zeer beperkt en geeft dit bovendien kwaliteitsverlies wanneer het gecorrigeerde bestand opnieuw in JPEG wordt opgeslagen. Dit is vooral zichtbaar in egale vlakken zoals blauwe lucht.